Τι θα πούμε σε έναν φίλο που έβαλε βάρος;
Τι να πουμε σε κάποιον που φαίνεται να έβαλε βάρος;
ΤΙΠΟΤΑ!
Όταν το σώμα μας αλλάζει, είμαστε σε θέση να το καταλάβουμε, είτε από τη ζυγαριά, τα ρουχα ή τον καθρέφτη!
Όπως είναι λογικό, όταν πάρουμε βάρος δεν θα το συζητήσουμε με τους γυρω μας!
Επειδή είναι αγένεια και αδιακρισία να φέρνουμε έναν φίλο ή γνωστό ή οποιονδήποτε σε δυσκολη θεση, είναι απαράδεκτο να σχολιάσουμε το σωμα του και το αν πηρε βάρος!
Το ξερει ήδη!
Αν όντως ενδιαφερόμαστε, τότε ας ρωτήσουμε αν είναι καλά!!! Πολλές φορές η αυξηση του βάρους οφείλεται στην κακή ψυχολογική κατάσταση και σε αλλά προβληματα που αντιμετωπίζει το άτομο.
Συνεπώς, αν θέλουμε να βοηθήσουμε να ρωτήσουμε και να προσφερουμε τη βοήθεια μας απλόχερα, χωρίς κριτική!
Και αν κάποιος σχολιάσει το σώμα μας, τι να κάνουμε; Διαβάστε εδώ για το πώς αντιδράμε σε σχόλια για το σώμα μας!
Οι μοντέρνες δίαιτες απώλειας βάρους και γιατί να τις αποφύγετε
Σήμερα ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ατόμων ασχολείται με την απώλεια βάρους, ακόμη και από την παιδική και εφηβική ηλικία. Η βιομηχανία της δίαιτας αποτελεί μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων με πληθώρα προϊόντων να διαφημίζονται ως η υπέρτατη λύση στο αδυνάτισμα. Από τη δίαιτα με το (δηλητήριο) Αρσενικό ώς τη δίαιτα της ωραίας κοιμωμενης και της λαχανόσουπας, οι ακραίοι τρόποι απώλειας βάρους όχι μόνο δεν λειτουργούν, αλλά μας οδηγούν σταδιακά σε όλο και πιο αυξημένο βάρος, σε λιγότερο υγιή σχέση με το φαγητό και το σώμα μας.
Πολλές είναι οι δίαιτες για την απώλεια βάρους, αλλά το τελευταίο διάστημα ακούγονται πιο συχνά τα υποκατάστατα γευμάτων, τα τεστ διατροφογεννετικής και τροφικής δυσανεξίας, η κετογονική δίαιτα καθώς και η διαλειματική νηστεία.
Αναφορικά με τα υποκατάστατα γευμάτων, είναι προϊόντα (σκόνες-ροφήματα, μπάρες) τα οποία αντικαθιστούν 2 γεύματα ημερησίως, με σκοπό την μεγάλη μείωση της ενεργειακής πρόσληψης. Συστήνονται για γρήγορη απώλεια βάρους πριν από χειρουργείο, και η χρήση τους γίνεται για μικρό χρονικό διάστημα υπό ιατρική και διαιτολογική παρακολούθηση. Όταν χρησιμοποιούνται για απώλεια βάρους, η χρήση τους είναι βραχυπρόθεσμη, υπό ιατρική και διαιτολογική παρακολούθηση, και στη συνέχεια ο διαιτώμενος επανέρχεται στην τυπική διατροφή. Η “επιτυχία” τους οφείλεται στην μεγάλη μείωση θερμίδων, όμως τα αποτελέσματα δεν φαίνεται να είναι μακροπρόθεσμα, δεν έχουμε επαρκή στοιχεία από διαιτώμενους που μόνοι τους αγόρασαν τα σκευάσματα, ενώ δυστυχώς πολλές φορές η υποκατάσταση γευμάτων γίνεται χωρίς ιατρική και διαιτολογική παρακολούθηση με αποτέλεσμα τον κίνδυνο για την υγεία, ενώ δεν υπάρχει βελτίωση ούτε των διατροφικών συνηθειών, ούτε της σχέσης με το φαγητό. Τα προϊόντα αυτά υπόκεινται στη νομοθεσία για τα συμπληρώματα διατροφής, και δεν ελέγχονται από τον ΕΟΦ. Έχουν καταγραφεί περιστατικά ηπατοπάθειας, καθώς και θανάτου και ανάγκης για μεταμόσχευση ήπατος ύστερα από χρήση γνωστών σκευασμάτων, ενώ δεν συστήνονται για ορισμένες ομάδες πληθυσμού (πχ. έγκυες, νεφροπαθείς)
Τα τεστ διατροφογεννετικής είναι τεστ όπου αναλύονται ορισμένα γονίδια και συστήνονται διατροφικές αλλαγές, με σκοπό τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης χρόνιων νοσημάτων. Τα τεστ αυτά δεν συστήνονται, καθώς η επιστήμη δεν έχει προχωρήσει αρκετά ώστε να γίνονται οι αντίστοιχες συστάσεις, ενώ τα εμπορικά τεστ δεν αναλύουν το σύνολο του γονιδιώματός μας. Τις επόμενες δεκαετίες θα έχουμε περισσότερα δεδομένα και θα μπορούμε να εφαρμόσουμε στην κλινική πράξη τα ευρήματα της διατροφογεννετικής. Δυστυχώς, πολλοί χρησιμοποιούν τα τεστ αυτά για να συστήσουν “ειδικές δίαιτες” απώλειας βάρους. Αν και έχουν αναγνωριστεί γονίδια της παχυσαρκίας, δεν σχετίζεται το γονιδίωμά μας με το τι τρόφιμα μας “παχαίνουν”, ενώ δεν υπάρχουν τρόφιμα των οποίων η κατανάλωση θα μας παχύνει ή θα μας αδυνατίσει!
Η κετογονική δίαιτα ξεκίνησε και συνεχίζει να χρησιμοποποιείται ως μια θεραπευτική δίαιτα για άτομα που δεν αποκρίνονται στη φαρμακοθεραπεία για την επιληψία. Ενδέχεται να βοηθήσει άτομα που δεν μπορούν να ελέγξουν τον σακχαρώδη διαβήτη, με βραχυπρόθεσμη εφαρμογή, αλλά χωρίς να υπάρχει επίσημη σύσταση. Είναι μια διατροφή σχεδόν χωρίς υδατάνθρακες, υψηλή σε λίπος, μέτρια σε πρωτεΐνη, η οποία δεν υπερέχει άλλων διαιτών για απώλεια βάρους. Η μακροχρόνια χρήση της είναι δυνητικά επικίνδυνη, καθώς οι υδατάνθρακες είναι απαραίτητοι για τον άνθρωπο, ενώ σύμφωνα με νέα μελέτη η υψηλή πρόσληψη φυτικών ινών (από πηγές υδατανθράκων φυσικά) σχετίζεται με χαμηλότερη θνησιμότητα, ενώ τα βακτήρια του εντέρου μας (δεν ζούμε μόνοι σε αυτό το σώμα) χρειάζονται τις φυτικές ίνες ως τροφή! Μάλιστα, άτομα που ακολουθούν τέτοιου είδους διατροφή κατά πάσα πιθανότητα δεν βρσίκονται καν σε κατάσταση κέτωσης!
Τέλος, η διαλλειματική νηστεία δεν είναι άλλο από το να τρώμε μέσα σε ένα 8ωρο, ενώ υπάρχουν και άλλοι μέθοδοι. Σύμφωνα με την έρευνα δεν φαίνεται να υπερτερεί έναντι μιας τυπικής διατροφής για την απώλεια βάρους, ενώ αυτό που ορίζει η διαλλειματική νηστεία είναι το ωράριο και όχι η ποιότητα και η ποσότητα της διατροφής. Οι περισσότερες μελέτες μέχρι σήμερα έχουν γίνει σε ζωικά μοντέλα, ενώ στον άνθρωπο έχουν γίνει λίγες και μικρές μελέτες, όπου αρκετά άτομα τις εγκαταλείπουν. Βέβαια, αν και είναι νωρίς, οι μελέτες δείχνουν θετικά αποτελέσματα αναφορικά με τον καρδιαγγειακό κίνδυνο και τον διαβήτη. Παρόλα αυτά είναι απαραίτητες οι επιπρόσθετες μελέτες.
Υπάρχουν αρκετές δίαιτες, και θα συνεχίσουν να κάνουν την εμφάνισή τους και άλλες ακραίες δίιατες, σκευάσματα και τεστ για απώλεια βάρους. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η απώλεια βάρους βασίζεται αποκλειστικά στο αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας, αλλά είναι απαραίτητο το πρόγραμμα διατροφής που ακολουθούμε να ταιριάζει με τον τρόπο ζωής και τις ανάγκες μας, να βοηθά στη διασφάλιση της υγείας μας (ψυχικής & σωματικής) και να δίνει έμφαση στην υγιή σχέση και την απόλαυση του φαγητού.
Exercise-Associated Hyponatremia in Endurance and Ultra-Endurance Performance-Aspects of Sex, Race Location, Ambient Temperature, Sports Discipline, and Length of Performance: A Narrative Review.
Knechtle B, Chlíbková D, Papadopoulou S, Mantzorou M, Rosemann T, Nikolaidis PT. Exercise-Associated Hyponatremia in Endurance and Ultra-Endurance Performance-Aspects of Sex, Race Location, Ambient Temperature, Sports Discipline, and Length of Performance: A Narrative Review. Medicina (Kaunas). 2019 Aug 26;55(9). pii: E537. doi: 10.3390/medicina55090537.
Η παρούσα ανασκόπιση αναφέρεται στην υπονατριαιμία που σχετίζεται με τη σωματική άσκηση (EAH) και ορίζεται ως η συγκέντρωση νατρίου πλάσματος <135 mmol / L κατά τη διάρκεια ή μετά την άσκηση αντοχής (endurance) και ultra- αντοχής (ultra-endurance) και περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Timothy Noakes όταν παρατηρήθηκε σε υπεραραθωνοδρόμους που ανταγωνίζονται στον Comrades Marathonστη Νότια Αφρική στα μέσα της δεκαετίας του '80.
H μείωση της συγκέντρωσης νατρίου στο πλάσμα <135 mmol / L συμβαίνει με την υπερβολική λήψη υγρών. Κλινικά, μια ήπια υπονατριαιμία δεν θα οδηγήσει σε συμπτώματα ή σε μη ειδικά συμπτώματα. H έντονη υπονατριαιμία (<120 mmol / L) θα οδηγήσει σε συμπτώματα του κεντρικού νευρικού συστήματος λόγω εγκεφαλικού οιδήματος και η αναπνευστική ανεπάρκεια μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο όταν η συγκέντρωση νατρίου στο πλάσμα φτάσει τιμές <110-115 mmol / L.
Ο στόχος αυτής της ανασκόπησης είναι να παρουσιάσει νέα ευρήματα σχετικά με τις πτυχές του φύλου, της φυλής, τoυ αθλήματος και της διάρκειας άσκησης.
Ο επιπολασμός του EAH εξαρτάται από τη διάρκεια μιας άσκησης αντοχής (δηλαδή χαμηλός σε μαραθώνιο τρέξιμο, υψηλός έως πολύ υψηλός σε υπερμαραθώνιο τρέξιμο), το αθλημα (δηλαδή, μάλλον σπάνια σε ποδηλασία, πιο συχνή σε τρέξιμο και τρίαθλο και πολύ συχνές στην κολύμβηση), το φύλο (κυρίως σε γυναίκες), τη θερμοκρασία περιβάλλοντος (δηλαδή, πολύ υψηλές θερμοκρασίες) και τη χώρα όπου συμβαίνει ο ανταγωνισμός (δηλαδή πολύ συνηθισμένος στις ΗΠΑ, Ευρώπη, σχεδόν ποτέ στην Αφρική, την Ασία και την Ωκεανία). Μια πιθανή εξήγηση για τον αυξημένο επιπολασμό του EAH στις γυναίκες θα μπορούσε να είναι το λεγόμενο σύνδρομο Varon-Ayus με σοβαρή υπονατριαιμία, πνευμονικό και εγκεφαλικό οίδημα, το οποίο παρατηρήθηκε για πρώτη φορά σε μαραθωνοδρόμους. Όσον αφορά την περιοχή του αγώνα, οι αγώνες στην Ευρώπη φαινόταν να γίνονται σε μάλλον μέτριες συνθήκες, ενώ οι αγώνες που διεξάγονται στις ΗΠΑ εκτελούνται συχνά υπό συνθήκες θερμικής πίεσης (δηλαδή μεγαλύτερη θερμότητα ή μεγαλύτερο κρύο).
...
Exercise-associated hyponatremia (EAH) is defined as a plasma sodium concentration of <135 mmol/L during or after endurance and ultra-endurance performance and was first described by Timothy Noakes when observed in ultra-marathoners competing in the Comrades Marathon in South Africa in the mid-1980s. It is well-established that a decrease in plasma sodium concentration <135 mmol/L occurs with excessive fluid intake. Clinically, a mild hyponatremia will lead to no or very unspecific symptoms. A pronounced hyponatremia (<120 mmol/L) will lead to central nervous symptoms due to cerebral edema, and respiratory failure can lead to death when plasma sodium concentration reaches values of <110–115 mmol/L.
The objective of this narrative review is to present new findings about the aspects of sex, race location, sports discipline, and length of performance. The prevalence of EAH depends on the duration of an endurance performance (i.e., low in marathon running, high to very high in ultra-marathon running), the sports discipline (i.e., rather rare in cycling, more frequent in running and triathlon, and very frequent in swimming), sex (i.e., increased in women with several reported deaths), the ambient temperature (i.e., very high in hot temperatures) and the country where competition takes place (i.e., very common in the USA, very little in Europe, practically never in Africa, Asia, and Oceania). A possible explanation for the increased prevalence of EAH in women could be the so-called Varon–Ayus syndrome with severe hyponatremia, lung and cerebral edema, which was first observed in marathon runners. Regarding the race location, races in Europe seemed to be held under rather moderate conditions whereas races held in the USA were often performed under thermally stressing conditions (i.e., greater heat or greater cold).
Το άρθρο είναι ελεύθερο για διάβασμα από όλους. Θα βρείτε το άρθρο εδώ.
To copyright ανήκει στους συγγραφείς.
Πεινάω ή διψάω;
Θα έχετε ακούσει τη φράση, “δεν πεινάς, διψάς”.
Στην πραγματικότητα, αυτή η φράση έχει τις ρίζες της στην κουλτούρα της δίαιτας, και όχι στην επιστήμη, καθώς η πείνα και η δίψα είναι δύο διακριτά φυσιολογικά φαινόμενα που ελέγχονται από διάφορους μηχανισμούς στον οργανισμό, και έχουν διαφορετικά σημάδια αναγνώρισης.
Η πείνα προκαλείται από έναν συνδυασμό φυσιολογικών, και νευροενδοκρινολογικών παραγόντων. Κύριοι παράγοντες που συμβάλλουν στην πείνα περιλαμβάνουν την κενότητα του στομάχου, την ινσουλίνη και άλλες ορμόνες όπως η γκρελίνη και η λεπτίνη. Οι νευρώνες στον εγκέφαλο, ειδικότερα στο υποθάλαμο, ανταποκρίνονται σε αυτές τις αλλαγές και παράγουν την αίσθηση της πείνας. Πεινάμε ανά τακτικά χρονικά διαστήματα, ανά 3-4 ώρες, και η πείνα αυξάνεται σταδιακά, ενώ ικανοποιείται με το φαγητό.
Από την άλλη πλευρά, η δίψα είναι η αίσθηση που προκαλείται από την αύξηση της οσμωτικότητα του αίματος, την μείωση του όγκου του αίματος ή την απώλεια νερού από τον οργανισμό, και ρυθμίζεται επίσης από τον υποθάλαμο, μέσω νευρολογικών οδών.
Αν και η πείνα και η δίψα είναι αισθήσεις που προκαλούνται από τον οργανισμό ως απάντηση σε βιολογικές ανάγκες, και ρυθμίζονται από τον υποθάλαμο, η πείνα είναι συνήθως συνδεδεμένη με την ανάγκη για ενέργεια και θρεπτικά στοιχεία, ενώ η δίψα είναι συνδεδεμένη με την ανάγκη για νερό, και είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τη διαφορά τους!
Δυστυχώς, λόγω της πανταχού παρούσας κουλτούρας της δίαιτας, έχουμε πειστεί ότι δεν είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τις ανάγκες του σώματος μας. Και ενώ όντως είναι συχνό φαινόμενο να μην ακούμε την πείνα και τον κορεσμό, ο διαχωρισμός της πείνας και της δίψας είναι αρκετά πιο εύκολος!
Πηγές:
- Augustine V, Lee S, Oka Y. Neural Control and Modulation of Thirst, Sodium Appetite, and Hunger. Cell. 2020 Jan 9;180(1):25-32. doi: 10.1016/j.cell.2019.11.040. PMID: 31923398; PMCID: PMC7406138.
- Crooks B, Stamataki NS, McLaughlin JT. Appetite, the enteroendocrine system, gastrointestinal disease and obesity. Proc Nutr Soc. 2021 Feb;80(1):50-58. doi: 10.1017/S0029665120006965. Epub 2020 May 4. PMID: 32364087.
- Sternson SM, Eiselt AK. Three Pillars for the Neural Control of Appetite. Annu Rev Physiol. 2017 Feb 10;79:401-423. doi: 10.1146/annurev-physiol-021115-104948. Epub 2016 Nov 28. PMID: 27912679.