Τι να φάω όταν θέλω γλυκό;
Τι να φάω όταν θέλω γλυκό;
Μια ερώτηση που συχνά κάνουν οι διαιτώμενοι, αλλά και όσοι θέλουν να ακολουθήσουν μια υγιεινή διατροφή,
Τα γλυκά έχουν δαιμονοποιηθεί ως “παχυντικά” και για πολλούς ανήκουν στην κατηγορία των “απαγορευμένων” τροφίμων.
Θα πρέπει να είναι έτσι ομως;
Από τη μια η συχνή κατανάλωση γλυκισμάτων & τροφίμων πλούσιων σε (κορεσμένα/ “κακά”)λιπαρά, ζάχαρη & αλάτι σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για αυξημένο σωματικό βάρος, χρόνιες νόσους και χαμηλής ποιότητας διατροφή.
Ενημερωθείτε για τις υπηρεσίες του διαιτολογικού γραφείου εδώ.
Από την άλλη, τα γλυκά είναι γευστικά & απολαυστικά, και στα πλαίσια μιας υγιεινής διατροφής, δεν απαγορεύονται, και συστήνεται να καταναλώνονται με μέτρο, πιο σπάνια.
Τι κάνουμε λοιπόν, όταν θέλουμε να φάμε γλυκό; Σας παρουσιάζω 3 ενδεχόμενα:
- Αν έχουμε άμεση πρόσβαση στο γλυκό που επιθυμούμε να φάμε, φτιάχνουμε τσάι/καφέ, και με την ησυχία μας το απολαμβάνουμε πραγματικά, απολαμβάνοντας κάθε μπουκιά!
- Αν δεν έχουμε άμεση πρόσβαση στο γλυκό που θέλουμε, είτε κάνουμε υπομονή (πχ. θα πάμε το απόγευμα, ή αύριο να το πάρουμε απο το ζαχαροπλαστείο ή θα παρουμε τα υλικά να το φτιάξουμε), είτε φτιάχνουμε & απολαμβάνουμε ένα “ψευτογλυκό” που λέω εγώ, δηλαδή κάτι που έχει ικανοποιητική γλυκιά γεύση, αλλά δεν είναι ακριβώς γλυκό (πχ. μπανάνα με φυστικοβουτυρο & ξηρους καρπούς, γιαουρτι με σπασμένο μπισκότο και μαρμελάδα)
- Αν πεινάμε, αλλά θέλουμε να φάμε κάτι γλυκό, να φτιάξουμε ένα χορταστικό γεύμα/σνακ με γλυκιά γεύση (ρυζόγαλο, porridge, ψωμί με ταχίνι & μέλι & μπανάνα)
Όταν πεινάμε, είναι πολύ σημαντικό να ικανοποιήσουμε την ανάγκη του σώματός μας για ενέργεια και θρεπτικά συστατικά, με ένα γευστικό & θρεπτικό πιάτο.
Τα γλυκά δεν μας χορταίνουν & δεν είναι τοσο θρεπτικά, έχουν βέβαια θέση στη διατροφή μας!
Τα γλυκά είναι για απόλαυση, και αυτό θα πρέπει να κάνουμε, να τα απολαμβάνουμε με όλη μας την καρδιά, χωρίς τύψεις & ενοχές!!!
The Key Role of Nutritional Elements on Sport Rehabilitation and the Effects of Nutrients Intake
Papadopoulou, Sousana K., Maria Mantzorou, Foivi Kondyli-Sarika, Ioanna Alexandropoulou, Jannis Papathanasiou, Gavriela Voulgaridou, and Pantelis T. Nikolaidis. 2022. "The Key Role of Nutritional Elements on Sport Rehabilitation and the Effects of Nutrients Intake" Sports 10, no. 6: 84. https://doi.org/10.3390/sports10060084
Adequate nutrition is of utmost importance for athletes, especially during rehabilitation after injury in order to achieve fast healing and return to sports. The aim of this narrative review is to define the proper nutritional elements for athletes to meet their needs and facilitate their fast return to sports after surgery or injury, as well as determine the effects of specific nutrients intake. Studies on antioxidants, which are substances that protect against free radicals, for the injured athlete are few and unclear, yet poly-phenols and especially flavonoids might improve healing and inflammation following an injury. Benefits of vitamin C or E on muscle damage are disputable in relevant studies, while optimal levels of vitamin D and calcium contribute to bone healing. Minerals are also essential for athletes. Other supplements suggested for muscle damage treatment and protein synthesis include leucine, creatine, and hydroxymethylbutyrate. Diets that include high-quality products, rich in micronutrients (like vitamins, minerals, etc.) bio-active compounds and other nutritional elements (like creatine) are suggested, while an individualized nutrition program prescribed by a trained dietitian is important. Further studies are needed to clarify the underlying mechanisms of these nutritional elements, especially regarding injury treatment.
Η επαρκής διατροφή είναι υψίστης σημασίας για τους αθλητές, ειδικά κατά την αποκατάσταση μετά από τραυματισμό, προκειμένου να επιτευχθεί γρήγορη επούλωση και επιστροφή στον αθλητισμό. Ο στόχος της παρούσας ανασκόπησης είναι να ορίσει τα κατάλληλα διατροφικά στοιχεία για τους αθλητές ώστε να καλύψουν τις ανάγκες τους και να διευκολύνει τη γρήγορη επιστροφή τους στον αθλητισμό μετά από χειρουργική επέμβαση ή τραυματισμό, καθώς και να καθορίσει τις επιπτώσεις της πρόσληψης συγκεκριμένων θρεπτικών συστατικών.
Οι μελέτες για τα αντιοξειδωτικά, που είναι ουσίες που προστατεύουν από τις ελεύθερες ρίζες, για τον τραυματισμένο αθλητή είναι λίγες και ασαφείς, ωστόσο οι πολυφαινόλες και ειδικά τα φλαβονοειδή μπορεί να βελτιώσουν την επούλωση και τη φλεγμονή μετά από τραυματισμό.
Τα οφέλη της βιταμίνης C ή Ε στη μυϊκή βλάβη είναι αμφισβητήσιμα σε σχετικές μελέτες, ενώ τα βέλτιστα επίπεδα βιταμίνης D και Ασβεστίου συμβάλλουν στην επούλωση των οστών. Τα μέταλλα είναι επίσης απαραίτητα για τους αθλητές.
Άλλα συμπληρώματα που προτείνονται για τη θεραπεία της μυϊκής βλάβης και τη σύνθεση πρωτεϊνών περιλαμβάνουν λευκίνη, κρεατίνη και ΗΜΒ.
Προτείνονται δίαιτες που περιλαμβάνουν προϊόντα υψηλής ποιότητας, πλούσιες σε μικροθρεπτικά συστατικά (όπως βιταμίνες, μέταλλα κ.λπ.), βιοενεργές ενώσεις και άλλα θρεπτικά στοιχεία (όπως κρεατίνη), ενώ σημαντικό είναι ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα διατροφής που συνταγογραφείται από εκπαιδευμένο διαιτολόγο. Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για την αποσαφήνιση των υποκείμενων μηχανισμών αυτών των θρεπτικών στοιχείων, ειδικά όσον αφορά τη θεραπεία τραυματισμών.
Το άρθρο είναι ελεύθερο προς ανάγνωση στη σελίδα του επιστημονικού περιοδικού εδώ. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους συγγραφείς.
Επιστημονική τεκμηρίωση vs "επιστημονική τεκμηρίωση"
Οι επιστήμες βασίζονται στην παρατήρηση και τα πειράματα (έρευνα). Αυτά που σήμερα θερούμε κοινή λογική, αποτελούν ουσιαστικά τα συμπεράσματα μελετών και παρατηρήσεων. Χάρη στις επιστήμες ζούμε πολλά χρόνια, αντιμετωπίζουμε νόσους που παλαιότερα δεν ήταν ιάσιμες, και επικοινωννούμε άμεσα από κάθε γωνιά του κόσμου. Κι όμως, σήμερα παραμερίζουμε πολλά σημαντικά επιτεύγματα των επιστημών (πχ. τα εμβόλια, αλλά όχι τα κινητά), πιστεύουμε τις ψεύτικες ειδήσεις, και πρέπει να αναδιατυπώνουμε ακόμη και βασικές αρχές των επιστημών και της έρευνας, ώστε να ενημερωθεί σωστά το κοινό.
Παράλληλα, η έρευνα προχωρά, και γίνονται πολλές μελέτες ανά τον κόσμο, έτσι ώστε να μάθουμε καλύτερα τον κόσμο γύρω και μέσα μας. Η επιστημονική τεκμηρίωση θεωρείται σημαντική, όμως, στην πράξη το κοινό δεν έχει τα εργαλεία να αξιολογήσει την επιστημονική τεκμηρίωση που του παρέχεται. Αυτό είναι απολύτως (φυσιο)λογικό, καθώς δεν ασχολούμαστε όλοι με την έρευνα ή τον εκάστοτε κλάδο/επιστημη. Υπάρχουν χιλιάδες επιστημονικές μελέτες και δημοσιευμένα άρθρα, τα οποία πολλές φορές έχουν αντικρουόμενα αποτελέσματα, ενώ η μεθοδολογία της έρευνας επηρεάζει και την ποιότητά της. Άλλωστε, πολλές φορές διαβάζουμε άρθρα που ανακοινώνουν με βαρύγδουπους τίτλους τα νέα επιστημονικά δεδομένα που “αλλάζουν ο,τι ξέραμε”, χωρίς όμως να ισχύει κάτι τέτοιο, ειδικά στον κλάδο της διατροφής. Μάλιστα, για διάφορα επιστημονικά ερωτήματα μπορούμε να βρούμε και αντίθετες απαντήσεις! Θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν όλη την σχετική βιβλιογραφία και τις αδυναμίες των μελετών, έτσι ώστε να εξάγουμε σαφή, έγκυρα και ισχυρά συμπεράσματα! Άλλες φορές, το επιστημονικό ερώτημα δεν έχει μελετηθεί επαρκώς, και στην πράξη εφαρμόζεται μια κοινή συναίνεση (το λεγόμενο consensus). Άλλωστε, η επάρκεια του συνόλου των στοιχείων αποτελούν την επιστημονική απόδειξη/τεκμηρίωση.
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας, λίγο εως πολύ, μια μεροληψία. Δεν είναι όλες οι μελέτες το ίδιο, και δεν μπορούμε πάντα να εξάγουμε συμπεράσματα αίτιου-αιτιατού (δηλαδή ότι το Α οδηγεί στο Β) ή να γενικεύσουμε τα αποτελέσματα. Επίσης, μελέτες σε ζωικά μποντέλα δεν μπορούν να “μεταφραστούν” στον άνθρωπο, αλλά μας δίνουν ένα έναυσμα. Ακόμα και οι μετα-αναλύσεις (οι -θεωρητικά- πιο αξιόπιστες αναλύσεις δεδομένων που λαμβάνουν υπόψιν δεδομένα πολλών μελέτών) μπορεί να έχουν σοβαρά προβλήματα μεθοδολογίας ή οι επιστήμονες να εξάγουν λανθασμένα συμπεράσματα, επηρεασμένοι από τη μεροληψία τους!
Γιατί μας νοιάζει αυτό;
Το κοινό μπορεί να παρασυρθεί πολύ εύκολα από επιτήδειους και ψευδοεπιστήμονες οι οποίοι χρησιμοποιούν συγκεκριμένες μελέτες, συχνά με πολλά μεθοδολογικά λάθη ή σε κύτταρα ή/και ζώα, αλλά όχι στον άθρωπο, έτσι ώστε να προωθήσουν την δική τους πεποίθηση. Δηλαδή, επιλέγουν συγκερκιμένες μελέτες, οι οποίες συμφωνούν με τα πιστεύω τους και ενισχύουν τους ισχυρισμούς τους, παραμερίζοντας την υπόλοιπη βιβλιογραφία, η οποία αναφέρει αντίθετα αποτελέσματα ή καμία συσχέτιση.
Λαμπρό παράδειγμα αποτελεί η αλκαλική διατροφή ως αντικαρκινική διατροφη. Οι υποστηρικτές αυτές της δίαιτας προωθούν ότι τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούν να ζήσουν σε αλκαλικο περιβάλλον, και μέσω αλκαλοποίησης του σώματος ο καρκίνος “πεθαίνει”. Τα καρκινικά κύτταρα (και κανένα άλλο κύτταρο) όντως δεν μπορούν να ζήσουν σε πολύ αλκαλικό περιβάλλον και περιβάλλονται από όξινο (μικρο)περιβάλλον, λόγω του διαφορετικού μεταβολισμού τους σε σχέση με τα υγιή κύτταρα. Σε δοκιμαστικό σωλήνα, τα καρκινικά κύτταρα θα πεθάνουν σε αλκαλικό περιβάλλον. Το σώμα μας όμως δεν είναι δοκιμαστικός σωλήνας, ενώ το αίμα έχει αλκαλικό pH, το οποίο παραμενει σε πολύ καλά ελεγχόμενα όρια 7,35-7,45. Αν αλλάξει έχουμε μεταβολική αλκάλωση ή οξέωση, και περαιτέρω κόμα και θάνατο. Το να καταρρίπτονται οι μύθοι και τέτοιου είδους ισχυρισμοί είναι σημαντικό, καθώς θέτουν σε κίνδυνο την δημόσια υγεία, και την υγεία ευάλωτων ομάδων, όπως οι ασθενείς χρόνιων νόσων! Παραδείγματα αποτελούν και άλλες διατροφές που συστήνονται ως “θεραπείες” ή το αντιεμβολιακό κίνημα. Το κίνημα αυτό ξεκίνησε με την “επιστημονική” δημοσίευση ενός (πρώην) ιατρού, η οποία πέρα από έλλειψη επίσημων διαγνώσεων, δεν είχε στατιστική ανάλυση (η οποία είναι απαραίτητη) καθώς ήταν σειρά από περιστατικά, και όχι μελέτη. Και ενώ από τέτοιου είδους παρατηρήσεις δεν μπορούμε να εξάγουμε ούτε συσχέτιση, ούτε σχέση αίτιου-αιτιατού, ο εν λόγω ιατρός προώθησε και έπεισε ότι το εμβόλιο MMR “προκαλεί” αυτισμό. Καμία μελέτη δεν έχει δείξει συσχέτιση μεταξύ MMR και αυτισμού, και όμως λόγω της αναπαραγωγής των ισχυρισμών αυτών έχουμε καταλήξει σε επικίνδυνη μείωση των εμβολιασμών, επανεμφάνιση της ιλαρά και θανάτων εξαιτίας της νόσου!
Ακόμη, πολλές φορές βλεπουμε και βιβλία να προωθούνται για επιστημονική τεκμηρίωση. Όμως, τα βιβλία δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το σκοπό αυτό. Καθένας μπορεί να γράψει βιβλίο και να παρουσιάσει τις πεποιθήσεις του, χωρίς να σημαίνει ότι τα λεγόμενα αυτά είναι επιστημονικώς τεκμηριωμένα, ακόμη και αν γίνεται αναφορά σε μελέτες!
Τέλος, πολλές φορές ακούμε και “μαρτυρίες” ατόμων, για τα οποία μια πρακτική ή “θεραπεία” λειτούργησε. Σε αυτή την περίπτωση, έχουμε ανεπίσημο στοιχείο (anecdotal evidence), το οποίο δεν μπορεί να σταθεί ως τεκμηρίωση, και το παρατηρούμενο φαινόμενο (πχ. θεραπεία από σπάνια νόσο) μπορεί να είναι απάτη, όπως έχουμε δει πολλές φορές με δυσάρεστη κατάληξη, ή το φαινόμενο να οφείλεται στην φαρμακευτική αγωγή και όχι στη συμπληρωματική θεραπεία.
Συμπερασματικά, η επιστημονική τεκμηρίωση που προωθούν ορισμένοι, δεν είναι επιστημοπνική τεκμηρίωση, αλλά επιλογή μελετών που συμβαδιζουν με τις απόψεις τους, γεγονός επικίνδυνο για την υγεία μας. Η επιστήμη δεν βασίζεται, άλλωστε, σε απόψεις, αλλά σε δεδομένα.
Τα διατροφικά νέα της εβδομάδας 21-27 Νοέμβρη σε τίτλους
1. Πώς γεμίζουμε το πιάτο μας;
- Το 1/2 με λαχανικά
- Το 1/4 με πηγές αμύλου (πχ. ψωμί, ζυμαρικά, πατάτες, ρύζι)
Το 1/4 με πηγή πρωτεΐνης (πχ. κρέας, ψάρι, κοτόπουλο, αυγό, τυρί)
https://www.facebook.com/157783734427074/photos/a.166769386861842.107374...
2. Ρύζι και σακχαρώδης διαβήτης γίνεται; Πολλές φορές ακούμε ότι το ρύζι απαγορεύεται στους διαβητικούς. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Όμως, όπως όλες οι πηγές αμύλου είναι καλό να καταναλώνεται με μέτρο.
http://www.medicalnewstoday.com/articles/314183.php
3.Αγοράζετε συχνά έτοιμες κομμένες σαλάτες; Υπάρχει κίνδυνος μόλυνδής τους με σαλμονέλλα, ενώ λόγω δημιουργίας βιοφίλμ είναι δύσκολο να ξεπλυθούν καλά!
http://www.medicalnewstoday.com/releases/314223.php
4. Ναι υπάρχουν και “καλά” σάκχαρα, και είναι καλά γιατί βρίσκονται μαζί με άλλα θρεπτικά συστατικά!
http://mantzorou.gr/el/blog/yparhoyn-kai-kala-sakhara-sta-trofima
5. Μα πόση ζάχαρη υπάρχει στα αναψυκτικά;
https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2016/nov/15/half-of-fizzy-drink...